رله ولتاژ چگونه کار می کند

رله های الکترومغناطیسی به طور کلی از هسته های آهنی، سیم پیچ ها، آرمیچرها، نی های تماسی و غیره تشکیل شده اند. تا زمانی که ولتاژ خاصی به هر دو سر سیم پیچ اعمال شود، جریان خاصی در سیم پیچ جریان می یابد و در نتیجه اثر الکترومغناطیسی ایجاد می شود و آرمیچر بر نیروی کشش فنر برگشت غلبه کرده و تحت اثر جاذبه الکترومغناطیسی به هسته آهنی جذب می شود و در نتیجه آرمیچر را به حرکت در می آورد. کنتاکت متحرک و کنتاکت استاتیک (معمولاً تماس باز) با هم کشیده می شوند.
هنگامی که سیم پیچ خاموش می شود، مکش الکترومغناطیسی نیز ناپدید می شود و آرمیچر تحت نیروی واکنش فنر به موقعیت اولیه باز می گردد تا کنتاکت متحرک و کنتاکت استاتیکی اولیه (کنتاکت معمولا بسته) جذب شوند. به این ترتیب مکش و رهاسازی حاصل می شود تا به هدف هدایت و قطع در مدار دست یابد.
برای کنتاکت‌های «معمولاً باز و معمولاً بسته» رله، می‌توان آن را به‌صورت زیر تشخیص داد: کنتاکت‌های استاتیکی که در حالت باز قرار دارند، هنگامی که سیم‌پیچ رله برق‌دار نیست، «کنتاکت‌های معمولی باز» نامیده می‌شوند. کنتاکت‌های استاتیکی که در حالت متصل هستند، «مخاطبین معمولی باز» نامیده می‌شوند. این یک "تماس به طور معمول بسته" است.
سیستم مغناطیسی رله ولتاژ الکترومغناطیسی دارای دو سیم پیچ است، خروجی سیم پیچ به ترمینال پایه متصل است، کاربر می تواند بنا به نیاز به صورت سری و موازی متصل شود، بنابراین محدوده تنظیم رله را می توان دو برابر کرد.