انرژی نو چیست؟

انرژی نو به اشکال مختلف انرژی غیر از انرژی سنتی اشاره دارد. اسامی به تفصیل به شرح زیر معرفی می شوند:

1. مقدمه: انرژی نو را انرژی غیر متعارف نیز می نامند. به اشکال مختلف انرژی غیر از انرژی سنتی اشاره دارد. به منابع انرژی اطلاق می شود که به تازگی شروع به توسعه و استفاده شده اند یا به طور فعال در حال تحقیق هستند و هنوز در حال ترویج هستند، مانند انرژی خورشیدی، انرژی زمین گرمایی، انرژی باد، انرژی اقیانوس، انرژی زیست توده و انرژی همجوشی. انرژی نو به طور کلی به انرژی های تجدید پذیری اطلاق می شود که بر اساس فناوری های جدید از جمله انرژی خورشیدی، انرژی زیست توده، انرژی باد، انرژی زمین گرمایی، انرژی موج، انرژی جریان اقیانوس و انرژی جزر و مد، و همچنین چرخه های حرارتی بین سطح اقیانوس و لایه های عمیق و غیره.

2. بررسی اجمالی: برای صنعت انرژی های جدید، اعتقاد بر این است که این یک موهبت است. مشاهده جامع صنعت بازار سهام چین نیز این نکته را نشان می دهد. قیمت سهام انرژی سبز چین در حال افزایش است و وجوه بیکار بیشتری در انرژی های جدید و صنایع حفاظت از محیط زیست سرمایه گذاری می شود. در عین حال، چین از اروپا پیشی خواهد گرفت و به بزرگترین بازار رشد انرژی جایگزین جهان تبدیل خواهد شد. در این زمینه، صنعت انرژی های نو باید از این فرصت برای توسعه فعال انرژی باد، انرژی خورشیدی و غیره استفاده کند و نسبت انرژی های جدید را افزایش دهد.

3. انرژی خورشیدی: انرژی خورشیدی به طور کلی به انرژی تابشی نور خورشید اشاره دارد. اشکال اصلی استفاده از انرژی خورشیدی تبدیل فتوترمال، تبدیل فوتوالکتریک و تبدیل فتوشیمیایی انرژی خورشیدی است. انرژی خورشیدی در معنای وسیع منبع بسیاری از انرژی‌های روی زمین مانند انرژی باد، انرژی شیمیایی، انرژی پتانسیل آب و غیره است که توسط انرژی خورشیدی ایجاد یا تبدیل می‌شوند. روش استفاده از انرژی خورشیدی عمدتاً شامل سلول های خورشیدی است که انرژی موجود در نور خورشید را از طریق تبدیل فوتوالکتریک به انرژی الکتریکی تبدیل می کند.

انرژی نو چیست

تعریف انرژی نو عبارت است از: بر اساس فناوری‌های جدید و مواد جدید، نوسازی توسعه و بهره‌برداری از انرژی‌های تجدیدپذیر سنتی و جایگزینی انرژی‌های فسیلی با منابع محدود و آلودگی محیط‌زیست با انرژی‌های تجدید ناپذیر و مکرر، با تمرکز بر توسعه انرژی خورشیدی. انرژی، انرژی باد، انرژی زیست توده، انرژی جزر و مدی، انرژی زمین گرمایی، انرژی هیدروژن و انرژی هسته ای.

انرژی نو به طور کلی به انرژی های تجدید پذیری اطلاق می شود که بر اساس فناوری های جدید از جمله انرژی خورشیدی، انرژی زیست توده، انرژی آب، انرژی باد، انرژی زمین گرمایی، انرژی موج، انرژی جریان اقیانوس و انرژی جزر و مدی توسعه یافته و مورد استفاده قرار می گیرد. انرژی بین سطح اقیانوس و لایه عمیق. علاوه بر این، انرژی هیدروژن، بیوگاز، الکل، متانول و غیره وجود دارد و زغال سنگ، نفت، گاز طبیعی، انرژی آب و سایر منابع انرژی که به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند، منابع انرژی متعارف نامیده می شوند.

با محدودیت انرژی های متعارف و مشکلات زیست محیطی برجسته روزافزون، انرژی های نو با ویژگی های حفاظت از محیط زیست و تجدیدپذیر توجه همه کشورها را بیش از پیش به خود جلب کرده است. به طور کلی، انرژی متعارف به انرژی اطلاق می شود که از نظر فنی بالغ است و در مقیاس بزرگ مورد استفاده قرار گرفته است، در حالی که انرژی نو معمولاً به انرژی اطلاق می شود که هنوز در مقیاس بزرگ مورد استفاده قرار نگرفته و به طور فعال در حال تحقیق و توسعه است.

بنابراین، زغال‌سنگ، نفت، گاز طبیعی و نیروگاه‌های آبی بزرگ و متوسط ​​همگی به عنوان منابع انرژی متعارف در نظر گرفته می‌شوند، در حالی که انرژی خورشیدی، انرژی باد، انرژی زیست توده مدرن، انرژی زمین گرمایی، انرژی اقیانوس‌ها، انرژی هسته‌ای و انرژی هیدروژن به عنوان منابع انرژی در نظر گرفته می‌شوند. منابع انرژی جدید.