ستون فقرات سیستم های کنترل الکتریکی

تاریخ رله های الکترومغناطیسی به اواسط قرن نوزدهم باز می گردد، زمانی که دانشمندان و مخترعان در حال بررسی پتانسیل های الکترومغناطیس بودند. شایان ذکر است، کار جوزف هنری، فیزیکدان آمریکایی که به دلیل اکتشافاتش در القای الکترومغناطیسی مشهور است، پایه و اساس توسعه رله مدرن را ایجاد کرد. بینش هنری در مورد رابطه بین جریان های الکتریکی و میدان های مغناطیسی راه را برای ساخت رله هایی هموار کرد که از آهنرباهای الکتریکی برای کنترل جریان های الکتریکی استفاده می کردند.

یک رله الکترومغناطیسی شامل چندین جزء حیاتی، از جمله آهنربای الکتریکی، مجموعه ای از کنتاکت ها و یک سیستم مکانیکی برای سوئیچینگ است. هنگامی که جریان الکتریکی از سیم پیچ آهنربای الکتریکی عبور می کند، میدان مغناطیسی ایجاد می کند که با یک آرمیچر یا پیستون متحرک در تعامل است. این فعل و انفعال باعث باز یا بسته شدن کنتاکت ها می شود که امکان تکمیل یا قطع شدن مدار الکتریکی را فراهم می کند. طراحی مبتکرانه رله‌های الکترومغناطیسی آن‌ها را قادر می‌سازد تا به عنوان سوئیچ‌های قوی و کارآمد عمل کنند و کنترل و حفاظت را در سیستم‌های مختلف الکتریکی فراهم کنند.

یکی از مهمترین مزایای رله های الکترومغناطیسی توانایی آنها در ایجاد ایزولاسیون الکتریکی بین مدار کنترل و مدار بار است. این جداسازی تضمین می کند که هر گونه خطا یا اختلال در مدار بار بر مدار کنترل تأثیر نمی گذارد و ایمنی و قابلیت اطمینان سیستم کلی را افزایش می دهد. علاوه بر این، رله‌های الکترومغناطیسی تطبیق‌پذیری قابل‌توجهی از خود نشان می‌دهند که قادر به تطبیق سطوح مختلف ولتاژ و درجه‌بندی جریان هستند. این تطبیق پذیری آنها را به راه حلی مناسب برای طیف گسترده ای از برنامه ها، از وظایف سوئیچینگ ساده تا فرآیندهای پیچیده اتوماسیون تبدیل کرده است.

رله های الکترومغناطیسی را می توان به طور کلی به دو نوع دسته بندی کرد: رله های لچینگ و رله های غیر چفت کننده. رله های لچینگ که به عنوان رله های دو پایدار نیز شناخته می شوند، حتی پس از حذف سیگنال کنترل نیز وضعیت خود را حفظ می کنند. این ویژگی آن‌ها را برای کاربردهایی مناسب می‌کند که مصرف برق باید به حداقل برسد یا حفظ وضعیت رله در طول قطع برق حیاتی است. برعکس، رله‌های غیر چفت‌شونده، که رله‌های مونوپایدار نیز نامیده می‌شوند، پس از حذف سیگنال کنترل به حالت اولیه خود بازمی‌گردند. این رله ها در کاربردهایی که نیاز به سوئیچینگ موقت دارند کاربرد گسترده ای پیدا می کنند.

در حالی که رله های حالت جامد مبتنی بر دستگاه های نیمه هادی به عنوان جایگزینی برای رله های الکترومغناطیسی ظاهر شده اند، رله های دوم به دلیل مزایای ذاتی خود همچنان به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. رله های الکترومغناطیسی استحکام، قابلیت اطمینان و مقرون به صرفه بودن را ارائه می دهند و آنها را به گزینه ای مطلوب در صنایع متعدد تبدیل می کند. علاوه بر این، سازگاری آنها با سیستم های موجود و سابقه اثبات شده موقعیت آنها را به عنوان راه حلی برای بسیاری از برنامه های کنترل الکتریکی تقویت می کند.