رله های الکترومغناطیسی چیست؟

Update:17-08-2022

یک رله الکترومغناطیسی دستگاهی است که می تواند دو جریان الکتریکی مختلف را با کمک میدان های مغناطیسی سوئیچ کند. این دستگاه ها معمولاً از یک سیم پیچ چند چرخشی که بر روی یک هسته آهنی پیچیده شده است تشکیل شده اند و برای تعویض دستگاه های مختلف الکتریکی و الکترونیکی استفاده می شوند. سیم پیچ پرانرژی یک آرمیچر را جذب می کند که به منظور کارکردن کنتاکت ها می چرخد. کنتاکت ها را می توان به یک منبع پر مصرف یا کم مصرف متصل کرد.

رله الکترومکانیکی اغلب برای تغییر بارهای القایی مانند چراغ های فلورسنت استفاده می شود. این نوع بار دارای جریان هجومی بسیار بالایی است که اغلب بیش از ده برابر جریان حالت پایدار است. به همین دلیل، درجه تماس رله باید به اندازه کافی بالا باشد تا جریان هجومی را در خود جای دهد. به عنوان مثال، اگر بار یک چراغ فلورسنت باشد، درجه تماس یک رله الکترومکانیکی باید حدود 20 A باشد.

رله الکترومغناطیسی باید در مکانی استفاده شود که نسبتاً ایمن باشد. رله محصور به طور کلی در محیط های خطرناک ترجیح داده می شود. یک رله باز می تواند منجر به جرقه یا جمع شدن گرد و غبار روی کنتاکت های الکتریکی شود. علاوه بر این، رله باز می تواند منجر به خرابی دستگاه شود. یک رله ایمنی باید در داخل یک محفظه قرار داده شود تا از هرگونه خطر جرقه یا قوس جلوگیری شود.

طراحی رله الکترومغناطیسی با سایر رله های الکتریکی متفاوت است. قسمت اصلی آهنربای الکتریکی از آلومینیوم و نیم دیگر از مس ساخته شده است. این دو الکترومغناطیس توسط یک حلقه مسی به نام حلقه سایه از هم جدا می شوند. دو قطب مغناطیسی با یکدیگر تعامل دارند و جریان های گردابی و جریان های جابه جایی تولید می کنند. این دو جریان با هم ترکیب می شوند و گشتاوری ایجاد می کنند که باعث چرخش دیسک می شود.

سیم پیچ عامل رله الکترومغناطیسی به ولتاژی بالاتر از مقاومت سیم پیچ نیاز دارد. اگر ولتاژ کار بیش از حد بالا باشد، آرمیچر منحرف شده و با مدار تریپ تماس می گیرد. در هنگام خرید رله الکترومغناطیسی باید ولتاژ کار را در نظر گرفت، زیرا این امر از آسیب دیدن دستگاه در اثر گذرا DC جلوگیری می کند.

رله الکترومغناطیسی یک دستگاه الکترونیکی با سیستم کنترل است. اغلب برای کنترل چندین مدار مختلف با یک سیگنال واحد استفاده می شود. این دستگاه ها ابتدا به عنوان تکرار کننده سیگنال در خطوط تلگراف در مسافت های طولانی مورد استفاده قرار گرفتند. آنها همچنین می توانند به عنوان سوئیچ های خودکار عمل کنند. استفاده از آنها در کامپیوترهای اولیه و مبادلات تلفنی گسترده بود.