اصل کار رله الکترومغناطیسی چیست؟

اگر رله الکترومغناطیسی به زبان ساده کار می کند، هنگامی که آهنربای الکتریکی انرژی می گیرد، آرمیچر مکیده می شود تا دو تماس ایجاد شود و مدار کار بسته می شود. مغناطیس الکتریکی با خاموش شدن نیروی مغناطیسی خود را از دست می دهد و فنر آرمیچر را بالا می کشد تا مدار کار را قطع کند. معمولاً در مدارهای کنترل اتوماتیک استفاده می شود. این در واقع یک "سوئیچ اتوماتیک" است که از جریان کمتری برای کنترل جریان بزرگتر استفاده می کند. بنابراین نقش تنظیم خودکار، حفاظت ایمنی و مدار تبدیل را در مدار ایفا می کند. از این تابع می توان دریافت که حداقل دو بخش اصلی دارد، سیستم کنترل (همچنین به عنوان حلقه ورودی شناخته می شود) و سیستم کنترل شده (همچنین به عنوان حلقه خروجی شناخته می شود). اولی مهمترین بخش رله الکترومغناطیسی اصلی است که باید درک شود. اگر تقسیم شود، می توان آن را به سه بخش تقسیم کرد: سیستم الکترومغناطیسی، سیستم تماس، مکانیسم انتقال و بازیابی.

اکنون که سه بخش اصلی رله الکترومغناطیسی (سیستم الکترومغناطیسی، سیستم تماس، انتقال و مکانیسم بازیابی) را می شناسید، چگونه کار می کنند؟

1. سیستم الکترومغناطیسی: مکانیسم القایی که از یک سیستم مدار مغناطیسی و یک سیم پیچ متشکل از یک هسته آهنی، یک یوغ و یک آرمیچر ساخته شده از مواد مغناطیسی نرم تشکیل شده است. قدرت مغناطیسی است که بخش اصلی رله الکترومغناطیسی است.

2. سیستم تماس: محرکی که از اشکال مختلف فنرهای تماسی یا صفحات تماسی که به عنوان کنتاکت با عایق خاصی استفاده می شود، مونتاژ می شود. بخشی که تعیین می کند کدام مدار دارای انرژی است.

3. مکانیسم انتقال و بازیابی: مکانیسم مقایسه میانی، مکانیسم انتقالی که عمل رله را متوجه می‌شود به مکانیزمی اشاره دارد که حرکت آرمیچر را در هنگام تحریک سیم پیچ به فنر تماسی منتقل می‌کند. به طور کلی، نی تماس متصل به آرمیچر به طور مستقیم یا غیر مستقیم از طریق حرکت آرمیچر رانده می شود.